Kunst als ingang voor je innerlijke verlangens & leerproces. Dat leerde ik weer te omarmen bij Phoenix Opleidingen. Ik volgde de afgelopen maanden daar een vervolgopleiding - Systemisch Werk (daarover later meer).

Vorige week overleed Erwin Olaf. Ik zag prachtig werk deze week voorbij komen. Het raakte mij diep. Eerst wat onprettig vond ik zelf, want ik kende de man immers niet echt. Was dat niet wat ongepast ?

Dat ik flink geraakt was kon ik niet omheen. Zijn dood raakte iets in mij. Ik kon niet anders dan er even bij stil te staan. Er rustig bij te blijven met een nieuwsgierige blik.

In die paar minuten dat ik er even bij bleef daagde het mij. Alsof er een deurtje openging. Erwin Olaf had namelijk de meesterlijke eigenschap om de perfectie en de imperfectie van het leven vast te leggen. Je zou het ook als hemel & hel kunnen benoemen. Of kracht & kwetsbaarheid. En ik ben net als hij gek op schoonheid. Ik heb er een oog voor. Ik haal er rust uit. Maar het is ook rauw, confronterend en eerlijk. En dat vind ik prettig want zonder de diepte vind ik zaken vaak niet zo interessant. Ook dat is er allemaal in zijn fotografie.

Kunst brengt je in je eigen verhaal, als een uitnodiging om je even naar binnen te keren. Een beeld wat je raakt kan een mooie ingang zijn voor een goed gesprek. Over wat er gebeurt in jou.

Beelden zijn dus ook hartstikke welkom in mijn praktijk. Ik gebruik ze ook wel eens in oefeningen. Ze gaan soms verder dan waar je in woorden kan komen. Je hart doet mee en dat maakt het juist zo waardevol.